روش بازی

شاید بتوان گفت که روش بازی یکی از صحیح ترین و اصولی ترین روش های یاددهی-یادگیری در پیش از دبستان است. روش بازی فعالیتی است هدفدار و با تحرک ذهنی و جسمی که ممکن است به صورت فردی و گروهی انجام شود و در آن کودک (و نوجوان) با مجموعه وجود خود شرکت کرده از آن لذت برده اقناع می شود. در خصوص این روش ذکر این نکته ضروری است که برخی از مربیان بازی را یکی از فعالیت های جانبی در مراکز پیش دبستانی محسوب می نمایند در صورتی که سابقه استفاده از بازی به عنوان روش تدریس در مراکز پیش دبستانی به ماریا مونته سوری و فروبل بر می گردد.

دادن زمان ، لوازم و فضا به کودکان پیش دبستانی ، برای خلاق شدن آنها بسیار مهم است. این کودکان دوست دارند تا در بازی های خلاق خود برنامه ریزی نداشته باشند. بنابراین بهتر است که از کودک تبعیت کنید. اما زمانهایی وجود دارند که کودک از شما می خواهد تا بیشتر درگیر هدایت بازی شوید. با درگیر شدن به طور فعال،شما می توانید مهارتهای کودک خود را رشد دهید و او را بیشتر درک کنید

اهداف مورد تحقق با روش بازی :

• ایجاد و تقویت مهارت های حرکتی
• تقویت مهارت های ذهنی
• آموزش روابط اجتماعی
• پرورش خلاقیت
• ارضاء نیازهای روحی و تخلیه انرژی جسمی و فکری
• پرورش تخیل و ارضاء حس کنجکاوی
• ایجاد حس اعتماد بنفس و خودباوری
• ایجاد حوصله و دقت
• پر کردن اوقات فراغت
• ایجاد نشاط و آماده سازی کودک برای سایر فعالیت ها

بازی ها را می توان در دو دسته قرار داد: بازی های خود انگیخته و بازی های برنامه ریزی شده. بازی های خود انگیخته بازی هایی می باشند که کودکان در هرکجا که باشند می توانند انجام دهند. بازی های برنامه ریزی شده بازی هایی می باشند که منطبق بر نیازهای خردسالان در برنامه آموزشی آنان گنجانده می شود و مربی تعیین کننده زمان، مکان و تهیه کننده وسایل بازی، زمان و چگونگی استفاده از آنهاست. به عبارت دیگر بازی های برنامه ریزی شده بازی های آموزشی می باشندکه با استفاده از آنها مربی تحقق اهداف خاصی را پی گیری می نماید. از آنجا که بازی ها انواع مختلف دارند مربی باید با توجه به نوع هدف و اهدافی که دارد نوع بازی را انتخاب و به اجرا درآورد. مثلا هرگاه هدف تقویت مهارت های ذهنی، پرورش خلاقیت، تخیل و تقویت اعتمادبنفس باشد متن بهتر است از بازی های دستی نظیر پازل بازی یا وسایل آموزشی ریاضی بهره گرفته شود. هرگاه هدف های مربی متوجه تقویت مهارتهای حرکتی و جنبه های جسمانی باشد از بازی های بدنی نظیر دوچرخه سواری، تاب بازی، سرسر بازی و… باید استفاده گردد. و هرگاه هدف، آموزش روابط اجتماعی و فردی و اهدافی نظیر آنها باشد بهتر است از بازی های نمایشی استفاده گردد.

اصول حاکم بر روش بازی :

• مربی باید هدایت و نظارت را در طول بازی عهده دار باشد.
• برای اجرای هربازی ابتدا انگیزه لازم در مخاطبان ایجاد گردد.
• قبل از اجرای بازی کیفیت و چگونگی اجرای آن کاملا برای کودکان و نوجوانان توضیح داده شود.
• برای هربازی مکان و زملن مناسبی منظور گردد.
• فضای حاکم بر بازی باید توام با احترام به یکدیگر بوده و صمیمی باشد.
• نوع بازی متناسب با شرایط رشدی کودکان و نوجوانان باشد.
• در بازی های گروهی تعداد با نوع و ماهیت بازی متناسب باشد.

شما می توانید به کودک خود کمک کنید تا درباره چیزی که دوست دارد و بخش مورد علاقه اش صحبت کند