روانشناسان معتقد هستند  ترس یک حالت هیجانی است نسبت به یک خطر یا یک محرک مضر که شخص از آن آگاه است. ترس می تواند ناشی از یک شیء ، یک انسان یا مسأله و موقعیت مشخص باشد.

 ترس غیر منطقی از مدرسه در واقع برابر با  واژه  School refusal به معنی امتناع از مدرسه رفتن و یکی از نشانه های اضطراب جدایی از والدین، خانه، خانواده یا شرایطی است که به دانش آموز به آن دلبسته و وابسته شده است.

ما در دبستان دخترانه طاهره به شناخت این عوامل پرداخته و سعی در برطرف نمودن آن داریم.

علت های  استرس در دانش آموزان دبستانی:
الف) ترس از مدرسه رفتن: گاهی  به صورت وحشت و اضطراب شدید هنگام خروج از منزل بروز داده می‌شود. بی میلی دانش آموزان  در مورد مدرسه رفتن، معمولاَ عادی است ولی اضطراب شدید و دائمی دانش آموز  از این موضوع، علامت رفتار غیر عادی مهمی بوده و نشانه آن است که یا جنبه ‌ای از محیط دبستان و رفتار معلمان ایجاد کننده این موضوع  است، یا اینکه محیط خانه چسبندگی و وابستگی شدید برای کودک دارد. تحقیقات نشان می ‌دهند که ترس از مدرسه رفتن در دخترها شدت بیشتری نسبت به پسرها دارد. علت اصلی مدرسه هراسی، اضطراب ناشی از جدایی از پدر و مادر است. مادران این گونه اطفال نیز وابستگی‌ های غیر عادی ظاهر می ‌سازند و این ترس را در فرزندان تشدید می ‌کنند. این مادران می ‌کوشند فرزندان خودشان را از حوادث ناراحت کننده محافظت کنند و احتمالاً محیط مدرسه را به صورت مکانی که شاید برای فرزند آن‌ ها حادثه آفرین باشد تلقی می کنند. اغلب مشاهده می‌ شود که پافشاری و اصرار پدر و مادر باعث پدید آمدن علائم عدم تعادل روانی واختلالات جسمانی می شود. این اختلالات به صورت دل درد، استفراغ، سردرد، سرگیجه و ضعف بروز داده می شود. دانستن این نکته نیز دارای اهمیت است که غالباً علایم ذکر شده در روزهای تعطیل از بین می ‌رود. هم چنین اگر پدر ومادر یا پزشک توصیه کنند که دانش آموز چند روزی در منزل بماند، بلافاصله علائم بیماری از بین می رود، ولی در روز قبل از رفتن به مدرسه یا همان روز علایم جسمانی مجددا ظاهر می ‌شوند.

 کودکان مبتلا به ترس معمولاَ علاوه بر واکنش ترس، علایم دیگری نیز از خود بروز می دهند. شایـع‌ ترین این علامت ها عبارت‌اند از: اختلال در خواب، اختـلال گوارشی، عصبانیت، جویدن ناخـن، شب ادراری و لـکنت زبان، ترس در کـودکـان، غالباً با علایم روان تنی مانند: استفراغ، دل درد، سردرد، سر گیجه، خشکی دهان، تپش قلب و اسهال همراه است.

مدرسه هراسی در دانش آموزانی که به مدرسه می روند، در هر رده سنی دیده می‌شود، اما در ۱۱ و ۱۲ سالگی به اوج خود می ‌رسد. اغـلب آن چـه مدرسـه هراسی نامیده می شود، ترس از ترک منزل است.

ب): کودکان دبستانی نمی‌توانند بر اعمال خود کنترل داشته باشند: آن‌ ها در حال افزایش مهارت ‌های اجتماعی هستند. دانش آموزان یاد می ‌گیرند که چطور دوست پیدا کنند. رفتارهای تهاجمی خود را کنترل کنند و اضطراب و هیجانات خود را کنترل کنند. اگر معلمین و اولیا با این مسائل به عنـوان اصول تکامـل طبیعی برخورد نکنند، این مسائل به منابع استرس ‌زا تبدیل می ‌شوند. بچه ‌ها در سنین شروع دبستان آماده یادگیری می باشند. به همین علت سن شروع مدرسه در این سن است. نوآموزان باید مشتاق و آماده یادگیری باشند.

برای مطالعه ادامه ی این مطلب همراه مشاوران دبستان دخترانه طاهره باشید و ما را در مسیر شناخت بیشتر این عوامل و روش های برطرف کردن آن یاری فرمائید.