نیاز به تغییر در سیستم آموزشی مدارس ایران... آری یا خیر؟؟

پژوهش نباید در کنار آموزش و کمرنگ باشد بلکه آموزش در ایران نیز باید همچون خیلی از سیستم های آموزشی پیشرفته دنیا از فضا و چهارچوب کلاس بیرون آمده ، از حالت کلیشه ای و دستوری خارج شود و اجازه بدهیم خلاقیت و روحیه پژوهش گری کودکان، سکان کلاس را به دست بگیرد، بسیار شیرین و گوارا بود و گویی جانا سخن از زبان ما می گویی...!! تمامی این بیانات بسیار زیبا و تامل برانگیز است و از آنجا که دوران کودکی، دوران طلایی بروز خلاقیت ،کنجکاوی و پرسشگری است، بسیار زیبا و پسندیده خواهد بود که در سن های پایین تر فرصت بیشتری در اختیار کودکان قرار دهیم تا استفاده بهینه را از این سالهای عمرشان داشته باشند و به راستی از زندگی و کودکی خود لذت ببرند. تغییر در سیستم آموزشی مدارس ایران نیاز به بررسی های گسترده دارد. مطلب بسیار مهم در این خصوص این است که اگر ما به زندگی فرزندانمان همچون یک بازی "ماز" بنگریم که در مسیر عکس آن حرکت کنیم، یعنی از مقصد به مبدا بر گردیم متوجه می شویم که تمام برنامه ریزی ها و افکارمان که در دوران تحصیل آنها به غایتی جز ورود به دانشگاه نمی اندیشیم به هم ریخته و نابسامان خواهد شد. یعنی اگر کلاس اول ابتدایی را نقطه شروع و قبولی در دانشگاه را نقطه پایانی آن در نظر بگیریم و آن را از انتها به ابتدا بر گردیم متوجه این موضوع می شویم که کل دوران تحصیلی فرزندان ما تحت الشعاع شرکت در کنکور و قبولی در بهترین دانشگاههای کشور قرار می گیرد و اینچنین می شود که والدین کودکان کلاس اولی نگران وضعیت تحصیلی و کنکور فرزندان خود می شوند و اغلب به دنبال مدارسی می گردند که تعداد آزمونهای چهارگزینه ای و پیشرفت تحصیلی بیشتری برگزار می کنند و چنانچه مدرسه فرزندشان بنابر سیاست شورای آموزشی خود از تعداد آزمونهای داخلی کم کند، سریعا فرزند کلاس اول یا دومی خود را در آزمونهای دوره ای موسسات آموزشی که اغلب جمعه ها و روزهای تعطیل برگزار می شود، ثبت نام می کنند تا مبادا فرزند 8 ساله شان از رقبای خود فاصله بگیرند و زمان کودکی آنها را که باید در روزهای تعطیل از حضور اعضای خانواده در کنار هم لذت ببرند و کودکی کنند صرف رفت و برگشت و انجام آزمون می نمایند. اتفاقا بد نیست که مدیران ارشد سیستم آموزش و پرورش بعد ازظهرها و روزهای تعطیل سری به موسسات آموزشی برگزار کننده کلاسهای تقویتی و آزمون ها بزنند، تعداد ماشینها و ترافیک ایجاد شده از انتظار اولیا و چهره خسته بچه ها را ببینند و به عمق فاجعه پی ببرند. متأسفانه همین دیدگاه و رویکرد باعث می شود که اولیا محترم مانع حضور فرزندان خود در مناسبت های فرهنگی و غیر آموزشی مدرسه می شوند و اغلب با حضور آنها در اردوهای پرورشی- آموزشی مخالفت نموده، ترجیح می دهند فرزند دلبند شان در منزل بماند و زیر نظر خودشان چندین خط املا بنویسد یا به حل مسائل ریاضی بپردازد !!! شاید اینگونه نیاز به تغییر در سیستم آموزشی مدارس ایران محسوس تر شود. 

با ما در ادامه این مطلب با مشاوران دبستان دخترانه طاهره همراه باشید .